نخل و نخل‌برداری یکی از آیین‌های سنتی و مذهبی در ایران است که در ایام محرم، به‌ویژه در روز عاشورا، برای بزرگداشت شهادت امام حسین (ع) و یارانش برگزار می‌شود. این آیین به‌ویژه در مناطق مرکزی ایران مانند یزد، کاشان، نطنز، زواره و برخی شهرهای دیگر رواج دارد.
نخل یک سازه چوبی بزرگ و تزئین‌شده است که به‌صورت نمادین یادآور تابوت یا پیکر مطهر امام حسین (ع) یا شهدای کربلا تلقی می‌شود. این سازه معمولاً به شکل یک اتاقک یا سایبان چوبی ساخته می‌شود که روی پایه‌هایی قرار دارد و با پارچه‌های سیاه، سبز، آیینه، شمشیر، پرچم و دیگر تزئینات آراسته می‌گردد. نخل در فرهنگ عامه نمادی از عزا، شهادت و وفاداری به آرمان‌های امام حسین (ع) است.
نام “نخل” احتمالاً از شباهت ظاهری این سازه به درخت نخل گرفته شده است، هرچند برخی معتقدند که این واژه از کلمه “نعش” (به معنای تابوت یا پیکر) مشتق شده و به مرور زمان به “نخل” تغییر یافته است. همچنین، در برخی روایات عامه، نخل را نمادی از نخل‌های سوخته‌ای می‌دانند که در واقعه کربلا پس از شهادت امام حسین (ع) به نشانه عزا و ماتم به نمایش گذاشته شد.
ثبت دیدگاه